İnsanlar ve hayvanlar beslenmelerindeki organik maddelerin yarısını olduğu gibi doğaya geri bırakmaktadır. 

Belediyeler tarafından kurulan ileri biyolojik arıtma tesisleri, kanalizasyon sisteminde bulunan çamurun denize yada nehirlere karışmasını engellemekte ve bu çamurun düzenli bir şekilde toplanmasına olanak sağlamıştır. Büyük miktarlarda çıkan bu çamurların bertarafı için çeşitli çözümler aransa da hala çevreye zarar vermeyen bir çözüm bulunamamıştır.
Biyogaz tesisleri bu organik içeriğin bir kısmını daha yararlı hale getirmeye çalışmakta ancak çamurun yapısından dolayı çeşitli zorluklarla
karşı karşıya kalınmıştır. Bunların başında çamurun yüksek nem oranına sahip olması gelmektedir.
Yüksek nem oranı sebebiyle doğrudan yakılamayan çamurlar mekanik olarak susuzlaştırıldıktan sonra bile enerji kullanılarak kurutulmakta
ve daha sonra yakılmaktadır.
Bu sırada içerisindeki tüm organik madde işe yaramadan karbondioksit gazına veya suya dönüşerek doğaya salınmakta, küresel ısınmaya sebep olmaktadır.
Diğer bir bertaraf yöntemi olan çimento fabrikalarında yakma işleminin ise, son yıllarda hem bertaraf maliyeti artmış hem de çimento kalitesine olumsuz etkileri nedeniyle fabrikalar tarafından istenmemeye başlanmıştır.